top of page

Rekompensata uzupełniająca w wysokości 408,5 tys. zł dla górnika z KWK Ziemowit



Działacz NSZZ Solidarność, A.O., który współorganizował strajk dołowy na Kopalni Węgla Kamiennego Ziemowit po wprowadzeniu Stanu Wojennego, został skazany na początku 1982 r. przez Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego na karę 3 lat pozbawienia wolności, karę pozbawienia praw publicznych na okres 2 lat oraz grzywnę. Jego „przestępstwo” polegało na tym, że po wprowadzeniu stanu wojennego nie odstąpił od działalności związkowej, uczestniczył w strajku stanowiącym wyraz sprzeciwu wobec wprowadzeniu stanu wojennego i odczytał wówczas strajkującym kolegom nielegalny numer czasopisma „Wolny Związkowiec”, zawierającego (według uzasadnienia skazującego wyroku) „fałszywe wiadomości co do sytuacji społeczno-publicznej w kraju”.

A.O. odbył karę pozbawienia wolności w fatalnych warunkach, stygmatyzowany jako więzień polityczny, w zakładach karnych w Raciborzu i Strzelcach Opolskich, gdzie w ramach sprzeciwu na złe warunki żywieniowe uczestniczył w strajku głodowym. Ostatecznie został zwolniony w wyniku amnestii w lutym 1983 r. Wobec „wilczego biletu” nie mógł znaleźć zatrudnienia w Polce, co w praktyce zmusiło go do emigracji.

W 1991 r. Sąd Najwyższy uniewinnił A.O. nie dostrzegając znamion przestępstw w czynach, za które skazano go w 1982 r. Wówczas także zasądzono na jego rzecz odszkodowanie i zadośćuczynienie w łącznej wysokości ponad 115 mln „starych” złotych, co w przeliczeniu po kursie denominacji złotówki z 1995 r. nominalnie odpowiada kwocie 11,5 tys „nowych” złotych.

A.O. zwrócił się o pomoc do kancelarii Pracownia Prawa Gospodarczego Drogoń, Sośniak-Jagielińska Radcy Prawni sp.p. po kolejnych 27 latach. Udzieleniu pomocy prawnej nie przeszkadzał fakt, że A.O. nadal zamieszkiwał za granicą. Prawnicy kancelarii, w oparciu o art. 8 ust. 4 ustawy lutowej umożliwiający dochodzenie uzupełniającego odszkodowania w przypadku, gdy przemawiają za tym względy słuszności, złożyli stosowny wniosek powołując się na rażącą niewspółmierność wcześniej zasądzonego odszkodowania i zadośćuczynienia względem realnych krzywd i szkód, które A.O. doświadczył nie tylko wprost w związku z jego skazaniem i uwięzieniem, ale także przez niemożliwość znalezienia pracy, rozpad życia rodzinnego i wymuszoną emigrację.

Sprawa zakończyła się w 2020 r. wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach. Sąd podzielił pogląd, że zasądzone w 1991 r. odszkodowanie i zadośćuczynienie było rażąco niskie i niewspółmierne do krzywd i szkód doświadczonych przez A.O., co spowodowało, że za uzupełnieniem rekompensaty przemawiały względy słuszności. W efekcie tego Sąd zasądził na rzecz A.O. uzupełniające odszkodowanie w wysokości 143,5 tys zł uwzględniając m.in. wynagrodzenie oraz wszelkie dodatki przysługując górnikom (trzynastka, czternastka, nagroda barbórkowa), których A.O. nie uzyskał w czasie pozbawienia wolności, ale także w okresie od zwolnienia z więzienia do wyjazdu z kraju wobec faktycznej niemożliwości zatrudnienia oraz kwotę 265 tys zł jako uzupełniające zadośćuczynienie.

Комментарии


Portal informacyjny ustawalutowa.com.pl prowadzony jest przez Pracownię Prawa Gospodarczego Drogoń Sośniak-Jagielińska Radcy Prawni sp.p.
bottom of page